Szwajcaria Zabytki

Grossmünster

Grossmünster, jeden z ważniejszych kościołów Zurychu, zbudowany w latach 1100-1250 na miejscu kościoła z IX w. Jest “kościołem-matką” reformacji w niemieckojęzycznej Szwajcarii. To właśnie tutaj od 1519 r. do swojej śmierci w 1531 r. Zwingli głosił zasady nowej religii. Bliźniacze wieże kościoła pochodzące z XV w., zwieńczone XVIII-wiecznymi kopułami, są najbardziej charakterystycznym elementem zuryskiej architektury. Katedrę zdobią nowoczesne okna witrażowe projektu Alberta Giacomettiego.

Turgowia

Turgowia (niem. Thurgau) – kanton w północno-wschodniej Szwajcarii. Jego stolicą jest Frauenfeld.

Poprzez Jezioro Bodeńskie na północy Turgowia graniczy z Austrią i Niemcami. Od południa graniczy z kantonem Sankt Gallen, a od zachodu z kantonami Zurych i Szafuza.

Nazwa kantonu pochodzi od jego głównej rzeki – Thur, dopływu Renu.

Ticino

Ticino, też Tessyn (niem., fr. Tessin) – najdalej wysunięty na południe kanton Szwajcarii. Tereny Ticino zostały zajęte przez Szwajcarów w XV i na początku XVI wieku, w 1803 kanton Ticino przystąpił do Konfederacji Szwajcarskiej jako pełnoprawny członek.

W prawie całym tym kantonie mówi się po włosku, wyjątkiem jest gmina Bosco/Gurin, gdzie używa się dialektu niemieckiego. Na terenie Ticino znajduje się włoska enklawa Campione d’Italia. Razem z częścią Gryzonii Ticino tworzy tzw. Svizzera Italiana (Szwajcarię włoskojęzyczną). Dialekty lombardzkie (tesyńskie) są wciąż szeroko używane, ale nie mają oficjalnego statusu. Najważniejsze miasta to Lugano, Locarno i stolica kantonu Bellinzona.

• Stolica: Bellinzona
• Powierzchnia: 2812 km²
• Liczba mieszkańców: 311 900
• Gęstość zaludnienia: 110 osób/km²
• Liczba gmin: 244
• Język urzędowy: włoski

Z Ticino pochodziło wielu wybitnych architektów renesansu i baroku: Francesco Borromini, Matteo Castelli, Giovanni Catenazzi, rodzina Fontana, Carlo Maderna, Giovanni Battista Quadro, Giovanni Trevano.

Bazylea

Mieszkańcy Bazylei (franc. Bâle, niem. Basel) spacerują nad brzegiem wartkiego Renu, ochładzają się w miejskich fontannach, śmigają na skuterach i przesiadują w kawiarnianych ogródkach. Atmosfera przypomina raczej Włochy niż francusko-niemieckie pogranicze.

Oczywiście, większość gości przybywa do Bazylei z okazji organizowanych tutaj targów. Zarówno dla nich, jak i dla turystów główną atrakcję stanowi kilka wspaniałych kolekcji sztuki oraz parę zabytków. Obok innych skarbów współczesnej architektury, można tu podziwiać gmachy projektu Jacquesa Herzoga i Pierre’a de Meuron, twórców słynnej Tate Modern Gallery w Londynie.

Bazylea szczyci się swoim świętem wiosny zwanym Fasnacht, choć wiele osób woli je obchodzić w Lucernie. Festiwal zaczyna się w poniedziałek przed środą popielcową. Punktualnie o 4.00 nad ranem gasną wszystkie uliczne światła, a w kierunku śródmieścia rusza ogromny pochód. Owa inauguracja obchodów jest zwana Morgestraich. Wszyscy uczestnicy korowodu są odziani w barwne kostiumy, a twarze skrywają pod maskami. Niektórzy niosą wielkie latarnie, głowy innych zdobią małe światełka, a wszędzie kręcą się muzykanci grający na fletach i werblach. W trakcie parad odbywających się w poniedziałek i w środę po południu ulicami suną platformy, na których aranżuje się żywe obrazy; w tłum leci deszcz konfetti, kwiatów, słodyczy i owoców. We wtorek po południu jest parada dziecięca.

Lucerna: Stare miasto

W okolicy Weinmarkt i Kornmarkt na starówce można podziwiać XV-wieczną zabudowę, na którą składają się domy z charakterystycznymi kolorowymi fasadami.

Jedną z największych atrakcji Lucerny są średniowieczne mury miejskie zwane Museggmauer, po których można bezpłatnie spacerować. Zwiedzanie murów warto rozpocząć od wizyty na wieży Schirmerturm. Można także wdrapać się na Zytturm lub wysoką Männliturm (ta ostatnia nie przylega do chodnika biegnącego po górnej krawędzi muru).

Atrakcją, której nie wolno pominąć, jest przykryty Kapellbrücke (most Kapliczny) z XIV w. W 1993 r.wybuchł na nim pożar, który strawił boki i zakończony szczytem dach. Przetrwała jedynie ośmioboczna wieża wodna. Pod odbudowanym dachem można obecnie oglądać sceny z historii narodowej i regionalnej, będące fotograficznymi reprodukcjami oryginałów dzieł Heinricha Wägmanna z 1614 r.

Pobliski Spreuerbrücke (most Plewny), pochodzący z 1408 r., pokrywają XVII-wieczne malowidła, zachowane w nienaruszonym stanie. Ich twórca, Caspar Meglinger, wybrał na temat swego dzieła popularny wówczas motyw tańca śmierci.

Przy Denkmalstrasse stoi Löwendenkmal (lwi pomnik), poświęcony szwajcarskim gwardzistom broniącym króla Ludwika XVI i rodziny królewskiej podczas Rewolucji Francuskiej w 1792 r. Mark Twain nazwał tego wykutego w litej skale lwa „najsmutniejszym i najbardziej poruszającym kawałkiem skały na świecie”.

Na południowym brzegu rzeki wznosi się kościół Jezuitów – najstarsza barokowa świątynia w Szwajcarii, konsekrowana w 1677 r. Obok głównej przystani powstało nowoczesne Kultur und Kongresszentrum (Centrum Kongresowo-Kulturalne), zaprojektowane przez paryskiego architekta Jeana Nouvela. Obiekt – który jest ostatnio przedmiotem wielu dyskusji – można zwiedzić z przewodnikiem.

Berno

stolica Szwajcarii słynie z malowniczego, bardzo dobrze zachowanego średniowiecznego starego miasta, które zostało wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa Kulturalnego UNESCO. Najważniejszym wydarzeniem w 2005 roku będzie tutaj otwarcie Centrum Paula Klee i stulecie sformułowania przez Einsteina Teorii Względności, co miało miejsce w czasie, gdy mieszkał on w Bernie.